Espanol para ti z płytami CD i MP3 cz 1 Intensywny kurs języka hiszpańskiego dla początkująch Stawicka Barbara FULL, Nauka języków(2)
Ewangelizacja wg Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym w Polsce - Barbara Daszuta, Wiara, Odnowa
ESO 1 - program, Akademia Morska -materiały mechaniczne, szkoła, Mega Szkoła, SEMESTR V, Silownie, Student Siłownie I, Wykład 1
Erich.von.Daniken-Czy.sie.mylilem.(osloskop.net)(1), do czytania
EVALUAT REVIT HAOUSING, Architektura Krajobrazu, Artykuły różne - rewitalizacja, planowanie, krajobraz
Etapy rozwoju transportu na swiecie i w Polsce (1), Ekonomika
Estrada i Studio 10 2008, Do czytania, Estrada i Studio, 2008
Etap 1, Szkoła, Liceum, Chemia, Olimpiada chemiczna, 48. Olimpiada
Essential-Idioms-In-English---Phrasal-Verbs-And-Collocations, Nauka, język angielski
Essential Idioms in English, Idioms - Phrasal Verbs - Prepositions - Collocations - Slang Language
Erskine Barbara - Szepty Pustyni(1),
[ Pobierz całość w formacie PDF ]Barbara Erskine
Szepty pustyni
(Whispers In the Sand)
Przekład Ewa Pankiewicz
BIAŁY FLAMING
PROGRAM WYCIECZKI
(Uwaga: Kolejność poszczególnych punktów może ulec zmianie bez wcześniejszego
uprzedzenia).
1
DZIEŃ
: przylot (po południu) kolacja na pokładzie
2
DZIEŃ
: zwiedzanie Doliny Królów w nocy rejs do Edfu
3
DZIEŃ
: przed południem: zwiedzanie świątyni wEdfu po południu: wycieczka do Kom
Ombo
4
DZIEŃ
:przed południem: zwiedzanie świątyni wKom Ombo po południu: rejs do Asuanu
5
DZIEŃ
:przed południem: Niedokończony Obelisk po południu: Wyspa Kitchnera
6
DZIEŃ
: przed południem: bazar wAsuanie południe: aperitif w The Old Cataract Hotel po
południu: zwiedzanie Wielkiej Tamy Asuańskiej
7
DZIEŃ
:przed południem: przejażdżka feluką po Nilu po południu: czas wolny
8-9
DZIEŃ
:
fakultatywnie:
dwudniowy wyjazd do Abu Simbel (o godz. 4.00 rano)
10
DZIEŃ
: powrót późnym popołudniem wieczorem: widowisko „Światło idźwięk”
w świątyni na wyspie File
11
DZIEŃ
: przed południem: zwiedzanie świątyni na wyspie File. Rejs do Esny po południu:
świątynia w Esnie. Rejs do Luksoru
12
DZIEŃ
: przed południem: świątynia wKarnaku po południu: świątynia w Luksorze
wieczorem: „Bankiet Paszy”
13
DZIEŃ
: przed południem: muzeum w Luksorze i bazar po południu: Muzeum Papirusów,
wieczorem: widowisko „Światło idźwięk” wświątyni w Karnaku
14
DZIEŃ
: powrót do Anglii
(Uwaga: Wieczorami w sali klubowej odbywają się projekcje filmowe idyskusje na różne
tematy dotyczące starożytnego iwspółczesnego Egiptu).
Jest niemal pewne, że pierwsze naczynia szklane produkowano w Egipcie w czasach XVIII
dynastii, zwłaszcza w okresie panowania Amenhotepa II (1448-1420 p.n.e.). Naczynia te
charakteryzowała szczególna technika wytwarzania. Wymagany kształt najpierw formowany był
w glinie (prawdopodobnie mieszanej z piaskiem) utwardzanej na metalowym pręcie. Na tym
rdzeniu kształtowano korpus naczynia, zwykle znieprzezroczystego szkła. Na nim z kolei
nawijano nici ze szkła wkontrastującym kolorze, które rozciągano na przemian w górę i w dół
grzebieniowatym narzędziem, tworząc pierzaste, zygzakowate iłukowate ornamenty. Owe pasma
(zazwyczaj żółte, białe lub zielone, aniekiedy mające też barwę czerwonego wosku, służącego
do odciskania pieczęci) jaskrawo kontrastowały z powierzchnią. Tak produkowane naczynia były
niemal zawsze małe, aużywano ich głównie do przechowywania maści.
ENCYCLOPAEDIA BRITANNICA
Prolog
W chłodnym, przesyconym zapachem kadzidła wnętrzu świątyni Wsłońce nie położyło
jeszcze swej lancy na marmurze posadzki. Anhotep, kapłan Izydy iAmona, wsunąwszy ręce
w fałdziste płócienne rękawy, stanął wmilczeniu przed kamiennym ołtarzem. W specjalnym
naczyniu zapalił południową ofiarę z mirry i patrzył, jak wstęgi wonnego dymu unoszą się
i skręcają wsłabo oświetlonej komnacie. Przed nim, czekając wciemnościach na silny promień,
mający uderzyć to zdobne klejnotami naczynie iprzeniknąć ową substancję, stalą wzłotej czarce
poświęcona mikstura zziół, sproszkowanych pereł iświętej wody Nilu. Uśmiechnął się zcichą
satysfakcją ipodniósł wzrok ku wąskiemu wejściu do najświętszego miejsca świątyni. Wspaniały
promień słonecznego światła uderzył obrzeże framugi iwydawał się unosić niczym podmuch
w gorącym migotaniu powietrza. Nadchodził czas...
– Tak więc, mój przyjacielu, w końcu wszystko jest gotowe.
Święte światło przygasło, gdy wwejściu stanęła jakaś postać. Wygięty słoneczny promień,
który padł na posadzkę, załamał się na wypolerowanym ostrzu wyciągniętego sztyletu.
Anhotep gwałtownie zaczerpnął tchu. Tutaj, wświętym wnętrzu świątyni, wobecności samej
Izydy, nie miał przy sobie żadnej broni. Nie było tu niczego, czym mógłby się bronić, ani nikogo,
kogo mógłby wezwać.
–
To świętokradztwo, które zaplanowałeś, będzie za tobą podążać przez całą wieczność,
Hatseku.
–
Jego głos, mocny igłęboki, odbijał się echem od kamiennych ścian świątynnego
wnętrza. – Zaniechaj tego, dopóki jest czas.
–
Zaniechać?! Gdy wkońcu nadeszła chwila triumfu?! – Hatsek uśmiechnął się zimno. –
Obaj przez tysiąc wcieleń pracowaliśmy na tę chwilę, bracie, aty zamierzasz mnie jej pozbawić.
Masz zamiar zmarnować święte źródło wszelkiego życia na tego chorego faraonka! Dlaczego,
skoro sama bogini domaga się, by dano to jej?
– Nie! – Twarz Anhotepa pociemniała.
–
Bogini tego nie pragnie!
– To ty popełniasz świętokradztwo! – Syczący głos Hatseka odbijał się echem od ścian
świątyni. – Święty wyciąg odsączony złez bogini musi należeć do niej. Ona jedna złożyła
rozczłonkowane ciało Ozyrysa itylko ona potrafi odnowić złamane ciało faraona.
– To należy do faraona! – Anhotep odszedł od ołtarza.
Gdy jego przeciwnik ruszył za nim, oczyszczający promień słonecznego światła przeciął mrok
niczym nóż ipadł na szklistą powierzchnię eliksiru, zmieniając ją wciemne złoto. Obydwaj
mężczyźni zamarli na chwilę, oszołomieni mocą uwolnioną z czary.
–
A zatem udało się! – odetchnął Anhotep. – Sekret życia wiecznego jest nasz!
–
Sekret życia wiecznego należy do Izydy – rzekł Hatsek, unosząc sztylet. – I pozostanie z nią,
mój przyjacielu! – dodał, wbijając ostrze w pierś Anhotepa, a potem z mruknięciem wyciągając
je, gdy mężczyzna upadł na kolana. Przez chwilę wahał się, jakby żałując swej gwałtowności,
a później uniósł skrwawione ostrze nad ołtarzem iwspaniałym śmignięciem strącił czarę wraz
z wypełniającym ją świętym eliksirem na posadzkę świątyni. – Popełniłem to dla ciebie, Izydo –
powiedział ipołożywszy sztylet na ołtarzu uniósł ręce, ajego głos ponownie odbił się echem
w świątyni. – Nikt oprócz ciebie, o najwspanialsza bogini, nie będzie posiadać sekretów życia i te
sekrety na zawsze pozostaną twoje.
Za nim Anhotep, ściskając pierś skrwawionymi dłońmi iwciąż pozostając na kolanach,
wyprostował się nieco. Na wpół oślepły, ze szklistymi już oczami, sięgnął po sztylet leżący na
kamieniu, a potem wstał zwysiłkiem i uniósł go oburącz. Hatsek, odwrócony do niego plecami,
z oczami utkwionymi w znikającym już zobramowania drzwi słonecznym dysku, nie widział go.
Czubek ostrza wbił mu się więc między łopatki iprzez płuco dotarł do serca. Hatsek był martwy,
zanim jego zgięta cielesna powłoka zwinęła się u stóp zabójcy.
Anhotep spojrzał pod nogi. Ustóp ołtarza, na marmurze splamionym krzepnącą krwią,
niczym chłodna spokojna kałuża rozlewał się święty eliksir. Popatrzywszy nań przez chwilę,
Anhotep rozejrzał się wokół z rozpaczą. Potem, dysząc urywanie ispazmatycznie, podczołgał się
ku niszy w cieniu kolumny. Stał tam chryzmał, ów zdobiony, szklany flakonik, wktórym wcześniej
przyniósł do świątyni eliksir. Kapłan pochwycił go rękami śliskimi od krwi iwrócił do ołtarza.
Padając boleśnie na kolana, oślepiony potem zalewającym mu oczy, zdołał zpowrotem zebrać
odrobinę płynu do niewielkiej buteleczki. Drżącymi palcami, rozmazując na szkle własną krew,
wcisnął korek możliwie najsilniej. Następnie ostatnim, nadludzkim wysiłkiem podciągnął się
w górę iumieściwszy buteleczkę wmrocznej głębi niszy między filarem aścianą, odwrócił się
i poczołgał ku światłu.
Zanim znaleziono go u wejścia do świętego miejsca, był już martwy od kilku godzin.
Gdy ciała obydwu kapłanów zostały obmyte i zabalsamowane, odmówiono modlitwy za ich
dusze, by na tamtym świecie służyli Pani Życia, gdyż zawiedli ją na tym.
Z rozkazu najwyższego kapłana obie mumie miały być złożone we wnętrzu świątyni po
przeciwnych stronach ołtarza, anastępnie opieczętowane tam na zawsze.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
