Europejska Konwencja o Ochronie Praw Czlowieka, ROLA ONA W ZAKRESIE PRZECIWDZIAŁANIA MASOWYM NARUSZENIOM PRAW CZŁOWIEKA, OCHRONA PRAW CZŁOWIEKA, MIS
Europejska Polityka Społeczna, Międzynarodowa polityka społeczna
Europejski Kodeks Dobrej Administracji, Administracja UŁ, Administracja I rok, Nauka administracji, Nauka administracji, inne
Europejska strategia bezp. - R. Kuźniar [streszczenie], Bezpieczeństwo narodowe, strategia bezpieczeństwa narodowego
Europejskie systemy opieki, Resocjalizacja, Współczesne systemy resocjalizacji
europejski kodeks dobrej administracji, Prawo, Prawo administracyjne
Europejska Broń Biała, Szukacze skarbów, Noże i broń biała
Europejski Kodeks Dobrej Administracji, ▬ Studia Administracja Publiczna, Kodeksy
EUROPEJSKI TRYBUNAŁ PRAW CZŁOWIEKA w pytaniach i odpowiedzach, Prawo, Prawo człowieka
Eskortowiec Wellington 1934, Encyklopedia militariów MarkaF - morskie
Europejska Karta Samorzadu Terytorialnego, Akty prawne
[ Pobierz całość w formacie PDF ]EUROPEJSKA KARTA SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO,
sporządzona w Strasburgu dnia 15 października 1985 r.
(Dz. U. z dnia 25 listopada 1994 r.)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 15 października 1985 r. została sporządzona w Strasburgu Europejska Karta
Samorządu Terytorialnego w następującym brzmieniu:
EUROPEJSKA KARTA
SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO
PREAMBUŁA
Państwa członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszej Karty,
zważywszy, iż celem Rady Europy jest zacieśnienie więzi pomiędzy państwami
członkowskimi w celu ochrony i urzeczywistnienia idei oraz zasad, które stanowią ich wspólny
dorobek;
zważywszy, że jednym ze środków służących do realizacji tego celu jest zawieranie umów w
dziedzinie administracji;
zważywszy, że społeczności lokalne stanowią jedną z zasadniczych podstaw ustroju
demokratycznego;
zważywszy, że prawo obywateli do uczestnictwa w kierowaniu sprawami publicznymi jest
jedną z demokratycznych zasad, wspólnych dla wszystkich państw członkowskich Rady Europy;
przekonane, że to właśnie na szczeblu lokalnym prawo to może być realizowane w sposób
najbardziej bezpośredni;
przekonane, że istnienie społeczności lokalnych wyposażonych w rzeczywiste uprawnienia
stwarza warunki dla zarządzania skutecznego i pozostającego zarazem w bezpośredniej bliskości
obywatela;
świadome faktu, że ochrona i ugruntowanie samorządu terytorialnego w poszczególnych
krajach Europy przyczyniają się w poważnym stopniu do budowy Europy w oparciu o zasady
demokracji i decentralizacji władzy;
przyznając, że jest to możliwe przy założeniu, że społeczności lokalne wyposażone są w
organy decyzyjne ukonstytuowane w sposób demokratyczny i korzystają z szerokiej autonomii
odnośnie do kompetencji, sposobów ich wykonywania oraz środków niezbędnych do realizacji
ich zadań,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Strony zobowiązują się do uznania poniższych artykułów za wiążące w sposób i w zakresie
przewidzianym w artykule 12 niniejszej Karty.
CZĘŚĆ I
Artykuł 2
Podstawa konstytucyjna i prawna samorządu terytorialnego
Zasada samorządności terytorialnej musi być uznana w prawie wewnętrznym oraz, w miarę
możliwości, w Konstytucji.
Artykuł 3
Koncepcja samorządu terytorialnego
1. Samorząd terytorialny oznacza prawo i zdolność społeczności lokalnych, w granicach
określonych prawem, do kierowania i zarządzania zasadniczą częścią spraw publicznych na ich
własną odpowiedzialność i w interesie ich mieszkańców.
2. Prawo to jest realizowane przez rady lub zgromadzenia, w których skład wchodzą
członkowie wybierani w wyborach wolnych, tajnych, równych, bezpośrednich i powszechnych i
które mogą dysponować organami wykonawczymi im podlegającymi. Przepis ten nie wyklucza
możliwości odwołania się do zgromadzeń obywateli, referendum lub każdej innej formy
bezpośredniego uczestnictwa obywateli, jeśli ustawa dopuszcza takie rozwiązanie.
Artykuł 4
Zakres działania samorządu terytorialnego
1. Podstawowe kompetencje społeczności lokalnych są określone w Konstytucji lub w
ustawie. To postanowienie nie wyklucza jednakże możliwości przyznania społecznościom
lokalnym uprawnień niezbędnych do realizacji specyficznych zadań, zgodnie z prawem.
2. Społeczności lokalne mają - w zakresie określonym prawem - pełną swobodę działania w
każdej sprawie, która nie jest wyłączona z ich kompetencji lub nie wchodzi w zakres kompetencji
innych organów władzy.
3. Generalnie odpowiedzialność za sprawy publiczne powinny ponosić przede wszystkim te
organy władzy, które znajdują się najbliżej obywateli. Powierzając te funkcje innemu organowi
władzy, należy uwzględnić zakres i charakter zadania oraz wymogi efektywności i
gospodarności.
4. Kompetencje przyznane społecznościom lokalnym powinny być w zasadzie całkowite i
wyłączne i mogą zostać zakwestionowane lub ograniczone przez inny organ władzy, centralny
lub regionalny, jedynie w zakresie przewidzianym prawem.
5. W przypadku delegowania kompetencji społecznościom lokalnym przez organy władzy
centralnej lub regionalnej, powinny one, w miarę możliwości, mieć pełną swobodę dostosowania
sposobu wykonywania tych kompetencji do warunków miejscowych.
6. Społeczności lokalne powinny być konsultowane o tyle, o ile jest to możliwe, we
właściwym czasie i w odpowiednim trybie, w trakcie opracowywania planów oraz podejmowania
decyzji we wszystkich sprawach bezpośrednio ich dotyczących.
Artykuł 5
Ochrona granic społeczności lokalnych
Każda zmiana granic społeczności lokalnej wymaga uprzedniego przeprowadzenia
konsultacji z zainteresowaną społecznością, możliwie w drodze referendum, jeśli ustawa na to
zezwala.
Artykuł 6
Dostosowanie struktur i środków administracyjnych do zadań społeczności lokalnych
1. Jeśli bardziej ogólne postanowienia ustawy nie stanowią inaczej, społeczności lokalne
powinny móc samodzielnie ustalać swą wewnętrzną strukturę administracyjną, tworząc jednostki
dostosowane do specyficznych potrzeb i umożliwiające skuteczne zarządzanie.
2. Status pracowników samorządowych powinien umożliwiać zatrudnianie pracowników
wysoko wykwalifikowanych, w oparciu o kryterium umiejętności i kompetencji; w tym celu
należy przewidzieć odpowiednie zasady szkolenia, wynagradzania oraz możliwości awansu
zawodowego.
Artykuł 7
Warunki wykonywania uprawnień na szczeblu lokalnym
1. Status przedstawicieli wybieranych do władz lokalnych powinien zapewniać swobodne
wykonywanie ich mandatu.
2. Status ten powinien zapewnić wyrównanie finansowe odpowiednio do kosztów
poniesionych w związku z wykonywaniem mandatu oraz, w razie potrzeby, wyrównanie
finansowe za utracone zyski lub też wynagrodzenie za wykonaną pracę, jak również odpowiednie
ubezpieczenie społeczne.
3. Funkcje lub działania nie dające się pogodzić z mandatem przedstawiciela wybranego do
władz lokalnych mogą być określone jedynie przez ustawę lub wynikać z podstawowych zasad
prawnych.
Artykuł 8
Kontrola administracyjna działalności społeczności lokalnych
1. Wszelka kontrola administracyjna społeczności lokalnych może być dokonywana
wyłącznie w sposób oraz w przypadkach przewidzianych w Konstytucji lub w ustawie.
2. Wszelka kontrola administracyjna działalności społeczności lokalnych powinna w
zasadzie mieć na celu jedynie zapewnienie przestrzegania prawa i zasad konstytucyjnych.
Kontrola administracyjna może jednakże obejmować kontrolę celowości realizowaną przez organ
wyższego szczebla w odniesieniu do zadań, których wykonanie zostało społecznościom lokalnym
delegowane.
3. Kontrola administracyjna społeczności lokalnych powinna być sprawowana z
zachowaniem proporcji między zakresem interwencji ze strony organu kontroli a znaczeniem
interesów, które ma on chronić.
Artykuł 9
Zasady finansowe społeczności lokalnych
1. Społeczności lokalne mają prawo, w ramach narodowej polityki gospodarczej, do
posiadania własnych wystarczających zasobów finansowych, którymi mogą swobodnie
dysponować w ramach wykonywania swych uprawnień.
2. Wysokość zasobów finansowych społeczności lokalnych powinna być dostosowana do
zakresu uprawnień przyznanych im przez Konstytucję lub przez prawo.
3. Przynajmniej część zasobów finansowych społeczności lokalnych powinna pochodzić z
opłat i podatków lokalnych, których wysokość społeczności te mają prawo ustalać, w zakresie
określonym ustawą.
4. Systemy finansowe, na jakich opierają się zasoby pozostające do dyspozycji społeczności
lokalnych, powinny być wystarczająco zróżnicowane i elastyczne, aby mogły w miarę
możliwości odpowiadać rzeczywistym zmianom zachodzącym w poziomie kosztów związanych
z wykonywaniem uprawnień.
5. Ochrona społeczności lokalnych, finansowo słabszych, wymaga zastosowania procedur
wyrównawczych lub działań równoważących, mających na celu korygowanie skutków
nierównego podziału potencjalnych źródeł dochodów, a także wydatków, jakie te społeczności
ponoszą. Procedury lub działania tego typu nie powinny ograniczać swobody podejmowania
decyzji przez społeczności lokalne w zakresie ich uprawnień własnych.
6. Społeczności lokalne powinny być konsultowane, w odpowiednim trybie, co do form
przyznania im zasobów pochodzących z redystrybucji dochodów.
7. O ile jest to możliwe, subwencje przyznane społecznościom lokalnym nie powinny być
przeznaczane na finansowanie specyficznych projektów. Przyznanie subwencji nie może
zagrażać podstawowej wolności społeczności lokalnej do swobodnego prowadzenia własnej
polityki w zakresie przyznanych jej uprawnień.
8. Dla potrzeb finansowania nakładów inwestycyjnych społeczności lokalne powinny mieć
dostęp do krajowego rynku kapitałowego, w granicach określonych prawem.
Artykuł 10
Prawo społeczności lokalnych do zrzeszania się
1. Wykonując swoje uprawnienia, społeczności lokalne mają prawo współpracować z innymi
społecznościami lokalnymi oraz zrzeszać się z nimi - w granicach określonych prawem - w celu
realizacji zadań, które stanowią przedmiot ich wspólnego zainteresowania.
2. Prawo społeczności lokalnych do przystąpienia do stowarzyszenia w celu ochrony i
rozwijania wspólnych interesów oraz prawo do przystąpienia do międzynarodowego
stowarzyszenia społeczności lokalnych będzie uznane w każdym państwie.
3. Społeczności lokalne mogą współpracować ze społecznościami innych państw na
warunkach przewidzianych prawem.
Artykuł 11
Prawna ochrona samorządu terytorialnego
Społeczności lokalne mają prawo do odwołania na drodze sądowej w celu zapewnienia
swobodnego wykonywania uprawnień oraz poszanowania zasad samorządności terytorialnej,
przewidzianych w Konstytucji lub w prawie wewnętrznym.
CZĘŚĆ II
PRZEPISY RÓŻNE
Artykuł 12
Zobowiązania
1. Każda ze Stron zobowiązuje się do uznania za wiążące co najmniej dwudziestu ustępów
zawartych w części I Karty, z których co najmniej dziesięć zostanie wybranych spośród
następujących ustępów:
- art. 2,
- art. 3 ustępy 1 i 2,
- art. 4 ustępy 1, 2 i 4,
- art. 5,
- art. 7 ustęp 1,
- art. 8 ustęp 2,
- art. 9 ustępy 1, 2 i 3,
- art. 10 ustęp 1,
- art. 11.
2. Każde umawiające się państwo, w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia
lub zatwierdzenia, powiadamia Sekretarza Generalnego Rady Europy o wybranych ustępach,
zgodnie z przepisem ustępu 1 niniejszego artykułu.
3. Każda ze Stron może w jakimkolwiek późniejszym terminie powiadomić Sekretarza
Generalnego, iż uznaje za wiążący każdy z pozostałych ustępów niniejszej Karty, którego
dotychczas jeszcze nie przyjęła, zgodnie z przepisem ustępu 1 niniejszego artykułu. Te późniejsze
zobowiązania będą uznane za integralną część ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia Strony
składającej powiadomienie i będą miały ten sam skutek począwszy od pierwszego dnia miesiąca
następującego po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania powiadomienia przez Sekretarza
Generalnego.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
