Erikson Steven - Malazańska Księga Poległych Tom 9.2 - Pył Snów. Pustkowia, KSIĄŻKI(,,audio,mobi,rtf,djvu), Nowy folder, Erikson Steven - Malazańska Księga Poległych Tom1 -10[JoannaC]
Ewa Pałaczyńska - Winek - Oskar i reszta. Świat widziany oczami dziecka.DZIECKO, Ksiazki, Podręczniki
Etyka- etyczne aspekty poradnictwa zawodowego - książka, Etyka
Europe for Dummies 3rd Edition, książki, informatyka, Seria For Dummies
Europejski Kodeks Dobrej Administracji, administracja publiczna-ćw, Administracja Publiczna-wyk
Essence of Yoga, joga, 2010
Ewangelie dzieciństwa - wstęp, Religioznawstwo, Apokryfy
European.Landscape.Architecture.Best.Practice.Detailing, Architektura, Albumy z dysku, Albumy, Krajobraz
Etap 5 1, teoria BHP
EverMetal Zine 08 (30.05.2009), ZINY O MUZYCE, EverMetal Zine
Evanovich Janet Wielki final, Książki - Literatura piękna, Bonia, Harlequiny nowe różne
[ Pobierz całość w formacie PDF ]Janet Evanovich
Wielki finał
Rozdział 1
- Zrobiłaś to specjalnie, prawda? - powiedział głęboki
męski głos. Julia Post odwróciła się szybko i stanęła twarzą w
twarz z Cainem Saxonem, bratem jedynego prawdziwego
wroga, jakiego posiadała. Zadecydowała, że wrogiem czyniło
go pokrewieństwo.
- Ty! - rzuciła mu groźne spojrzenie. - Co ty tutaj robisz?
Los nigdy nie był na tyle niełaskawy, żeby zetknąć ich ze
sobą towarzysko... aż do lej pory, jak się zdawało. Oto byli
tutaj, na przyjęciu Wilmontów i dzieliły ich tylko centymetry
w hucznym, zatłoczonym salonie. Wtem Julii przyszła do
głowy inna, bardziej niepokojąca myśl.
- Czy twój brat też tu jest?
Rzuciła niespokojne spojrzenie w kierunku kuchni, gdzie
jej siostry przygotowywały do podania półmiski z
przystawkami. John i Laura Wilmontowie wynajęli na ten
wieczór Obsługę Przyjęć Sióstr Post.
A jeśli Grant Saxon tu jest? Z inną kobietą? Jak zareaguje
Randi? Julia obawiała się, że nie najlepiej. Jej siostra przeżyła
ciężkie chwile z powodu tego kłamliwego i podstępnego
Saxona. A on a stała tu, twarzą w twarz z jego nienawistnym
bratem. Caine również nie wyglądał na zachwyconego
spotkaniem.
- Nie, Granta tu nie ma - spojrzał na nią gniewnie. - Więc
którą z was jesteś? Julią, Mirandą czy Oliwią?
Julia odwzajemniła jego spojrzenie. Życie identycznej
trojaczki nauczyło ją wyrozumiałości dla tych, którzy nie
mogli odróżnić jej i jej sióstr, nie zamierzała jednak pobłażać
teraz Grantowi.
- To nie twoja sprawa - powiedziała sucho.
- Julia, Miranda i Oliwia - powtórzył, potrząsając głową. -
Prosto z Szekspira, co?
- Nasi rodzice byli profesorami angielskiego na tutejszym
uniwersytecie - tak często opowiadała historię ich imion, że
teraz zaczęła automatycznie. I wtedy przypomniała sobie, że
rozmawia przecież z wrogiem. Zmarszczyła brwi.
- Dziwi mnie, że w ogóle słyszałeś o Szekspirze. W końcu
nie miał nic wspólnego z piłką nożną.
- Ba, gdybym ja miał trojaczki nazwałbym je O.J,
Bradshaw i Bart Starr - Caine uśmiechnął się szeroko. I wtedy
przypomniał sobie, że rozmawia z wrogiem.
- Więc powiesz mi którą jesteś?
- Nie - odparła Julia zwięźle.
- No cóż, po prostu będę to musiał odkryć sam, prawda?
Ogarnął wzrokiem jej szczupłe metr sześćdziesiąt wzrostu;
krótkie ciemne włosy, otaczające małą twarzyczkę lśniącą i
gładką falą; duże, szeroko rozstawione oczy w intensywnym
niebieskim kolorze. Mały, prosty nosek z kilkoma piegami
nadawał jej zdrowy wygląd dziewczyny z sąsiedztwa. Miała
też energiczną małą bródkę i słodkie, szczodre usta. Była
szczupła, drobna i śliczna - i miała dwie siostry, które
wyglądały dokładnie tak samo. Zmieszanie odmalowało się na
jego twarzy. Nie umiał odróżnić jednej siostry od drugiej.
Nigdy tego nie potrafił.
- Czy to cię nią przeraża? - zapytał raz brata podczas jego
burzliwych zalotów do Mirandy Post. - Są do siebie tak
podobne. Czy to nie dziwne być z kobietą, która ma jeszcze
dwie odbitki? Caine nie mógł tego pojąć. On zawsze
zastanawiałby się, która jest oryginałem. A przypuśćmy, że
zechcą zrobić dowcip z podstawieniem?
- Istnieją sposoby na odróżnienie trojaczek - Grant tylko
się roześmiał. - Ich charaktery są zupełnie różne. To
najpewniejsza metoda.
Caine postanowił wykorzystać tę wskazówkę teraz.
Zmarszczył brwi.
- Jeśli nie powiesz mi kim jesteś, odgadnę drogą
eliminacji. Oliwia nie rusza się nigdy bez swego cienia,
Bobby'ego Lee Taggerta. Nie ma go przy tobie, więc nie
możesz być Oliwią. Miranda jest tak cicha, że nigdy nie
odzywa się pierwsza. Ty z pewnością nie jesteś cicha i
nieśmiała, więc nie jesteś też Mirandą. To zostaje Julia,
ogólnie uznana przywódczyni klanu. Jesteś Julią, tak?
- Ty za to urodzonym detektywem, Sherlocku.
- Lubię wiedzieć, z kim rozmawiam - triumfalny uśmiech
zastąpiła sroga mina. - Zrobiłaś to umyślnie, prawda Julio?
- O czym ty mówisz? - zapytała z nieskrywaną irytacją.
- Przedstawiłaś mojej towarzyszce tego uczenie
wyglądającego faceta.
Julia podążyła za jego spojrzeniem do miejsca, gdzie jej
przyjaciel i sąsiad, Mark Walsh - który był błyskotliwym
profesorem matematyki na uniwersytecie - rozmawiał ze
śliczną blondynką.
- To Sherry Carson, „Chmurka" z 42 kanału - powiedziała
Julia.
Sherry była wymarzoną dziewczyną Marka. Prawie
zemdlał, kiedy ją zobaczył na tym przyjęciu. Był zbyt
nieśmiały, żeby nawiązać znajomość, więc Julia przedstawiła
się Sherry, a potem poznała ich ze sobą.
- Wiem, że to Sherry Carson - powiedział Caine
niecierpliwie. - To ze mną przyszła na to przyjęcie.
- Stała samotnie, kiedy się przedstawiłam i wydawała się
być zadowolona z towarzystwa Marka.
- Była na mnie zła, bo zostawiłem ją samą, żeby pogadać
o piłce. Patrzyli jak ożywiona Sherry rozmawia z
wniebowziętym Markiem.
- Zdaje się, że przypadli sobie do gustu - powiedziała
Julia. - Jaka szkoda, panie Saxon. Chyba stracił pan
towarzyszkę.
Była zachwycona rozwojem wypadków. Cieszyła się, że
Caine został na lodzie i to dzięki jej wysiłkom.
- Jesteś z siebie bardzo zadowolona, prawda? Zdradza cię
wyraz twarzy. Wyglądasz jak kot uśmiechający się do kanarka,
z którym za chwilę zostanie sam na sam.
- Nie mogę całej zasługi przypisywać sobie - Julia
wzruszyła ramionami. - Mark jest tak miły i szczery, a wy,
Saxonowie, zimni, próżni i kłamliwi. Sherry szybko się o tym
przekona.
- Sherry nie jest miłym i szczerym typem. I ubliżasz mi
swoimi uwagami na temat charakteru Saxonów, moja pani.
- To nie obelga, to stwierdzenie faktu.
- Masz szczęście, że jesteś kobietą - oczy Caine'a
zabłysły. - Gdybyś nie była...
- To co byś zrobił? Wyszedł ze mną na zewnątrz i
rozerwał na strzępy? - szyderczo zapytała Julia. - Twoja głupia
męska duma jest przestarzała, Saxon. Prawdziwy mężczyzna
nie musi dzisiaj walczyć, żeby dowieść swej wartości. Nie
musi też biegać za kobietami. Ale nie spodziewam się, że ty
czy też twój brat wiecie cokolwiek o zasadach i moralności.
Caine był wyraźnie zły. Jego ciało było napięte, a oczy
rzucały błyskawice. Musiała uderzyć w czułą strunę i mogła
pogratulować sobie.
- Grant mówił mi, jakie jesteście niemożliwe. Nie można
z wami rozsądnie rozmawiać. Widzę, że miał rację - jego głos
był ochrypły z przejęcia. - Masz tupet, panienko! Zwłaszcza,
że to twoja siostra porzuciła mojego brata!
- Po tym jak się dowiedziała, że ją oszukuje!
Powiedziałabym, że miała zupełną rację zrywając zaręczyny.
- Oszukuje ją? - był wyraźnie zaskoczony. - Taki był
powód?
- Wiem, że to zaskoczenie dla takich lekkoduchów jak
wy, ale większość kobiet wierzy, że kiedy mężczyzna się
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
