Erikson Steven - Malazańska Księga Poległych Tom 9.2 - Pył Snów. Pustkowia, KSIĄŻKI(,,audio,mobi,rtf,djvu), Nowy folder, Erikson Steven - Malazańska Księga Poległych Tom1 -10[JoannaC]
Ewa Pałaczyńska - Winek - Oskar i reszta. Świat widziany oczami dziecka.DZIECKO, Ksiazki, Podręczniki
Etyka- etyczne aspekty poradnictwa zawodowego - książka, Etyka
Europe for Dummies 3rd Edition, książki, informatyka, Seria For Dummies
ETP wyklad 12 elektroniczne systemy pomiaru katow, Studia, 2 rok, semestr 3, etp 1
EverQuest Highway Robbery, Podreczniki RPG, EverQuest
Evans-Gabrielle-Primal-Instincts130311 0912., mm
Etunimitilasto su 2014 FI, Języki, Fiński
Eugeniusz Zamiatin- My, Pisarze rosyjscy
Erikson Steven - Malazańska Księga Poległych 04 - Dom łańcuchów 02 - Konwergencja, Malazańska Księga Poległych
Erica Spindler - Ukarać zbrodnię, książki przeczytane
[ Pobierz całość w formacie PDF ]1
Erica Spindler
Ukarać Zbrodnię
(All Fall Down)
Przełożyła Klaryssa Słowiczanka
2
ROZDZIAŁ PIERWSZY
Charlotte, Karolina Północna
styczeń 2000
Ciasna, duszna garderoba pogrążona była w mroku,
rozświetlała ją jedynie strużka mdłego światła,
przedostającego się z sypialni. Śmierć zamarła w bezruchu.
Z jej ust nie płynęły słowa skargi, tylko cierpliwie czekała.
Niedługo pojawi się tu pewien mężczyzna, który, jak
tylu innych, zapłaci.
Zapłaci za nieukarane zbrodnie przeciwko bezbronnym
i słabym. Przeciwko tym, do których świat odwrócił się
plecami. Śmierć starannie wszystko zaplanowała, nie
pozostawiając nic przypadkowi. Kobieta wyjechała, zabrała
ze sobą dzieci. Jest daleko stąd, pod czułą opieką
kochającej rodziny.
Gdzieś w głębi domu rozległ się jakiś łoskot, zaraz
potem posypały się przekleństwa i głośno trzasnęły drzwi.
Śmierć patrzyła przez wąską szparę. Widziała
rozbebeszone łóżko, stertę brudnej bielizny do prania,
śmieci na podłodze.
Do pokoju wtoczył się pijany mężczyzna i niepewnym
krokiem ruszył w stronę łóżka. Bił od niego ohydny smród
niedomytego ciała, papierosów i alkoholu, który wlewał w
siebie przez cały wieczór w towarzystwie podobnych sobie
kumpli. Pili i zanosili się śmiechem, rechotliwie kpiąc ze
sprawiedliwości.
Mężczyzna stracił równowagę i przewrócił się na małą
szafkę. Na podłogę z hukiem spadła lampka nocna i
doszczętnie się rozbiła, lecz on nie zwrócił na to
3
najmniejszej uwagi, bowiem otępiałe od alkoholu zmysły
niewiele były w stanie zarejestrować. Jak kłoda zwalił się
na łóżko twarzą w poduszkę. Nie miał siły wciągnąć nóg,
ręka bezwładnie zawisła nad podłogą.
Mijały minuty. Pijak zasnął, jego oddech stał się ciężki
i chrapliwy. Mężczyzna wypił tyle alkoholu, że prawie nie
sposób byłoby go teraz obudzić.
A kiedy wreszcie się ocknie i rozejrzy wokół siebie,
będzie już za późno.
Śmierć bezszelestnie wyszła z garderoby, stanęła koło
łóżka i utkwiła w swej ofierze pełen obrzydzenia wzrok.
Tak, nie należy palić w łóżku, to głupie i bardzo
niebezpieczne.
Człowiek nie powinien igrać z losem, lecz ten
mężczyzna okazał się durniem. Niczego się nie nauczył z
własnych błędów, niczego nie przemyślał, nie wyciągnął
żadnych wniosków. Należy do tych, bez których świat
byłby lepszym miejscem.
Koniuszkiem buta Śmierć podsunęła kosz na śmieci
pod rękę pijaka.
Papieros ulubionego przez niego gatunku. Zapałki z
klubu, w którym spędził dzisiejszy wieczór. Wszystko musi
się zgadzać, nie ma mowy o żadnym niedopatrzeniu.
Zapałka zapaliła się przy pierwszym potarciu,
koniuszek papierosa rozjarzył się małym, czerwonym
krążkiem.
Z leciutkim, pełnym satysfakcji uśmiechem, Śmierć
wrzuciła dymiącego papierosa do kosza pełnego papierów,
po czym odwróciła się i powoli wyszła z sypialni.
ROZDZIAŁ DRUGI
4
Charlotte, Karolina Północna
środa, I marca 2000
Porucznik Melanie May stała w drzwiach motelowego
pokoju i spoglądała na ofiarę przywiązaną za nogi i ręce do
łóżka.
Dziewczyna była naga. Leżała na plecach, oczy miała
otwarte. Jej usta czyjaś dłoń zalepiła srebrną taśmą. Krew
spływająca z twarzy zakrzepła w duże, rdzawe plamy.
Najwyraźniej zaczął się już
rigor mortis
* [
Rigor mortis
(łac. ) – stężenie pośmiertne mięśni (przyp. red. )], co
oznaczało, że młoda kobieta nie żyła przynajmniej od
ośmiu godzin.
Melanie niepewnie postąpiła krok w stronę wejścia.
Brała akurat poranny prysznic, kiedy zadzwonił jej szef,
Greer. Z ręcznikiem przyciśniętym do piersi prosiła go trzy
razy, by powtórzył, o co chodzi.
Od kiedy pracowała w Whistlestop, czyli od trzech lat,
nie zetknęła się z ani jednym przypadkiem morderstwa. O
ile wiedziała, w tym małym, spokojnym miasteczku,
leżącym na obrzeżach Charlotte, nigdy dotąd nie zdarzyła
się ani jedna zbrodnia.
Szef polecił jej stawić się w „Sweet Dreams Motel”.
Natychmiast.
Najpierw musiała jednak zorganizować opiekę dla
swojego czteroletniego synka, Caseya. Kiedy już to
załatwiła, wbiła się w mundur, przypięła pas z pistoletem,
mokre włosy związała w węzeł. Była prawie gotowa, gdy
odezwał się dzwonek przy drzwiach. Przyszła sąsiadka,
która zgodziła się zająć Caseyem.
Teraz, po niecałych dwudziestu minutach, spoglądała z
przerażeniem na pierwszą ofiarę morderstwa, z jaką się
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
