Ewangelizacja w więzieniu, Więzienie
Erikson Steven - Malazańska Księga Poległych Tom 9.2 - Pył Snów. Pustkowia, KSIĄŻKI(,,audio,mobi,rtf,djvu), Nowy folder, Erikson Steven - Malazańska Księga Poległych Tom1 -10[JoannaC]
Ewangelia+wed c5 82u+ c5 9bwi c4 99tego+ c5 81ukasza, INNE - RÓŻNOŚCI, teologia
Ewangelie apokryficzne OCR, apokryfy biblijne
Ethical Hacking Student Guide By Palash, Informatyka, Hacking
Ewart Oakeshott 's Typology, Armours
estryfikacja, STUDIA, Biochemia
Everything Running Book, Bieganie - ENG
Eva 2011 720p BDRip XviD AC3, HD -- 720p
EwaRybak144975, Magisterskie Medicinal Chemistry, Program R
Ewangeliczne ubóstwo, Książki Tekstowe
[ Pobierz całość w formacie PDF ]Józef Augustyn SIEWANGELICZNE UbóSTWO1. CZYM JEST EWANGELICZNE UBóSTWO?Zródłem ewagnelicznego ubóstwa jest sam Bóg, który pierwszystał się ubogim dla człowieka oddajšc mu się całkowicie w swoimSynu Jezusie Chrystusie. Przyjęcie nieskończonej miłoci Boga doczłowieka sprawia, że zmieniajš się także jego relacje nie tylkoze Stwórcš, ale także z blinim i ze wiatem materialnym.Ubóstwo jest wiadectwem akceptacji Boga i Jego miłoci,znakiem całkowitego powierzenia się Jemu. "Ubóstwo upodabnia nasdo Boga, który jest jednoczenie najbogatszy, bo jest ródłemwszystkiego i najuboższy, gdyż nie pożšda niczego" (J. R. Bar).Ubóstwo staje się wewnętrznš potrzebš człowieka oddanegoBogu, jest zewnętrznym symbolem całkowitego wewnętrznego oddaniasię Jemu. Poprzez ubóstwo wszystkie rzeczy i relacje z nimi sšcałkowicie podporzšdkowane chwale Boga i służbie człowieka.Ewangeliczne ubóstwo nie wynika najpierw z przykazań Bożychi kocielnych, ale z wewnętrznej postawy stworzenia wobecStwórcy, dziecka wobec Ojca, sługi wobec Pana. Stawanie sięubogim nie polega więc najpierw na wyzbywaniu się rzeczymaterialnych, choć dowiadczenie ubóstwa zakłada także dobrowolnšrezygnację z pewnych dóbr. Ubóstwo jest wyzwoleniem zniewłaciwego, nieczystego korzystania ze wiata, wyzwoleniem sięz podporzšdkowywania Boga, siebie i blinich rzeczom, jestwyzwoleniem się do życia w wolnoci wobec wszystkich rzeczy, abybyć pełniej tylko do dyspozycji samego Boga.Ubóstwo jest znakiem duchowej integracji człowieka, znakiemodnalezienia na nowo w duszy porzšdku ustalonego przez Boga "napoczštku" stworzenia, kiedy wszystkie rzeczy posiadały swojewłaciwe miejsce. Dla pierwszego człowieka w raju ubóstwo byłonaturalnym darem. Nie istniała bowiem w nim pożšdliwoć wobecrzeczy stworzonych. Całkowite oddanie się Bogu było ródłempanowania nad wszystkimi stworzeniami oraz uporzšdkowanegokorzystania z nich.Przez grzech buntu i nieposłuszeństwa człowiek odszedł doBoga i tym samym zachwiał hierarchię wartoci, jaka istniałamiędzy Bogiem, człowiekiem a wiatem. Człowiek zatracił poczuciesensownoci i celowoci korzystania ze wiata rzeczy stworzonych.Zamiast chwalić samego Strórcę, zaczšł oddawać chwałęstworzeniem. (por. Rz 1, 25)Życie ewangelicznym ubóstwem jest powracaniem do "raju",przywracaniem pierwotnej harmonii pomiędzy Bogiem, człowiekiem,a wiatem materii.[* Ubóstwo ewangeliczne nie oznacza ubóstwa duchowego. Wręczprzeciwnie prowadzi ono do duchowego bogactwa. Sw. Piotr Fabermówi: "Bogaci sš ci, którzy posiadajš boga, ale o wiele bogatsisš ci, którzy posiadajš tylko Boga." *]2. WZEWANIE DO EWANGELICZNEGO UBóSTWASłowa Jezusa: "Id, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim.(...) Potem przyjd i choć za mnš" (Mt 19,21) - skierowane sš nietylko do zakonników, ale do wszystkich, którzy chcieliby być"doskonali" w wewnętrznym poznaniu Jezusa, "chcieliby więcej Gokochać i odznaczyć się we wszelkiej służbie" (CD 97) dla Niego.Jezusowe zaproszenie do ewangelicznego ubóstwa w przeszłociniesłusznie bywało rezerawowane tylko dla osób praktykujšcychubóstwo w ramach zakonnych insytuacji. Także w wielu ludziachwieckich i duchownych, które nie żyjš w ramach instytucjizakonnych, często narasta pragnienie ewangelicznego ubóstwa wmiarę ich coraz większej zażyłoci z Jezusem Chrystusem. UczeńChrystusa zakochany w swoim Mistrzu spontanicznie zadaje sobiepytanie, jakie winno być jego upodobnienie się do Jezusaubogiego.Sw. Ignacy wrażliwy na działanie Boga w człowieku,stwierdza, aby w czasie odprawiania "Cwiczeń duchownych" dajšcyje nie nakłaniał rekolektanta do "ubóstwa lub jakiego innegoprzyrzeczenia", ale zachęca go do wsłuchiwania się w wezwanieChrystusa "aby sam Stwórca i Pan udzialał się duszy sobie oddaneji ogarniła jš ku swej miłoci i chwale, a także przysposabiałjš ku tej drodze, na której będzie mu mogła lepiej służyć" (CD15). Pragnienie ewanglicznego ubóstwa nie jest bowiem najpierwowocem decyzji i wysiłku człowieka, ale jest ono zaproszeniemJezusa, Jego "udzielaniem się duszy sobie oddanej", poprzez któreprzygotowuje jš do tej drogi ubóstwa, na której będzie mu mogłalepiej służyć.W rozmylaniu o dwóch standarach w. Ignacy pisze poleca"rozważyć mowę, którš Chrystus, kieruje do wszystkich swoichprzyjaciół, których posyła zalecajšc im, aby pragnęli wszystkimpomagać, pocišgajšc ich najpierw do najwyższego ubóstwaduchowego, a jeliby to się podobało Jego Boskiemu Majestatowii zechciałby ich do tego wybrać, to także do ubóstwazewnętrznego." (CD 146).W rozmowie końcowej tego samego rozmylania zachęca, abyprosić najpierw Matkę Najwiętszš, "żeby mi uzyskała u Syna iPana swego łaskę, aby mię przyjšł pod swój sztandar, najpierw wnajwyższym ubóstwie duchowym, a jeliby się to podobało jegoBoskiemu Majestatowi i chciałby mię do tego wybrać i przyjšć, toniemniej i w ubóstwie zewnętrznym" (CD 147).Ewangeliczne ubóstwo jest dobrowolnie podjętš decyzjš,osobistym wyborem, ale w odpowiedzi na wezwanie Chrystusa donaladowania Jego ubogiego życia. Nie można siłš woli przymusićsiebie lub też być przymuszonym do ewangelicznego ubóstwa.Ubóstwo podjęte pod jakimkolwiek naciskiem wewnętrznym czyzewnętrznym byłoby krępujšcym ciężarem, który nie ubogacałbywewnętrznie człowieka.3. SENS EWANGELICZNEGO UBóSTWA DZISIAJIstotę ubóstwie dobrze oddaje przypowieć o ewangelicznymbogaczu. Zgromadziwszy wiele dóbr bogacz ów powiedział do siebie:"Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj,jedz, pij i używaj". Jezus zaraz dodaje: "Lecz Bóg rzekł doniego: ~Głupcze, jeszcze tej nocy zażšdajš twojej duszy odciebie.~"Słowo bogacza skierowane do siebie jest przeciwstawionesłowu Boga. "Przemawiać do siebie" oznacza tutaj stanowić o sobiesamym z pomocš nagromadzonego bogactwa. To Bóg, Jego Słowoostatecznie decyduje o człowieku i jego przyszłoci.Człowiek, który nie posiada "wielkich zasobów dóbr" w sensiematerialnym, nie jest jeszcze człowiekiem ubogim w sensieewangelicznym. Przeżywajšc wielkie braki materialne może być ontrawiony przez wewnętrznš chciwoć i zazdroć. Niemal wszystkierewolucje społeczne budziły nienawić klasowš biednych dobogatych opierajšc się włanie na zazdroci, zachłannoci i chęcizemsty ludzi dowiadczajšcych wielkich braków materialnych."Wprawdzie tyran dobrobytu trzymy nas wszystkich mocno wszponach, to jednak bidacy sš jego największymi ofiarami -stwierdza O. Piet van Breemen SI. Raklama telewizyjna odnosi dużowiększy skutek w rodkowisku biednych niż ludzi bogatych. Ludziebogaci na podstawie władnych przeżyć dobrze wiedzš, że każdydzień nie może być usłany różami. Majš wiadomoć, że mogškorzystać z wszelkich luksusów i jednoczenie cierpieć z powoduróżnych nieszczęć. Najczęciej człowiek biedny, zalepiony żšdzšposiadania, nie uwiadamia sobie tego. Marzy o wiekszej ilocipieniędzy, aby mieć dostęp do większych przyjemnoci w nadziei,że one przyniosš mu szczęcie."Dobrowolne ewangeliczne ubóstwo może ukazać ludziom biednym,jak niewiele potrzeba, aby być prawdziwie szczęliwym.Tylko ubóstwo wybrane dobrowolnie może być dla człowiekiaródłem wolnoci wewnętrznej. Jezus dobrowolnie wybrał ubóstwodla nas. Naszš odpowiedziš ma być dobrowolne ubóstwo wybrane dlaNiego. Jest to wymiana, której głównym motywem może być tylkomiłoć, oddanie i wzajemne powierzenie się sobie. Bez miłoci doJezusa ubóstwo staje się bezsensownym i dokuczliwym brakiem,którego należy się pozbyć za wszelkš cenę. "Gdybym całš mojšmajętnoć rozdał ubogim, a miłoci bym nie miał, nic ni miepomoże" powie w. Paweł."Jezus będšc bogatym, dla nas stał się ubogim, aby nas swoimubóstwem ubogacić." Ubóstwo ma prowadzić do ubogacenia człowieka.Obserwuje się w społeczeństwie, że im większe jest ubóstwowewnętrzne człowieka (ubóstwo ducha), tym większy nacisk dładziesię na posiadanie materialne. Posiadanie ma podkrelać "ważnoć","wielkoć" osoby. Celem otaczania się materialnym bogactwem,luksusem, jest nie tyle chęć życia w wygodach, ale częcie mapodkrelać prestiż osoby. NIerzadko też nagromadzone bogactwamaterialnego ma stanowić formę obrony przed innymi, a nawetsposób upokorzenia innych.4. UBOGACENIE SIE PRZEZ UBOSTWOPierwszym motywem ewangelicznego ubóstwa ma być przedewszystkim pragnienie naladowania Chrystusa i upodobnienie siędo Niego, podejmowane jednak pod wpływem jego osobowego wołania.Wzorem ubóstwa jest także Jezus Chrystus, który dla nas "stał sięubogi, aby nas swoim ubóstwem ubogacić.Upodobnienie się do Jezusa nie polega jednak najpierw nazewnętrznym upodobnieniu się do niego. Samo wyzbycie sięposiadania materialnego nie jest jeszcze równoznaczne znaladowaniem Jezusa ubogiego. W ewangelicznym ubóstwie chodzinajpierw o całkowite oddanie się Bogu i oparcie całego swojegożycia tylko na Nim. Zachłannoć, chciwoć rodzi się z opieraniaswojego życia na sobie samym.Ubogacenie się przez ubóstwo polega najpierw na zdobyciuwiększej wolnoci wobec tego wszystkiego, co krępuje i zniewalaczłowieka: chciwoć, zazdroć i inne namiętnoci zwišzane zposiadaniem mogš być ródłem wielkiego niepokoju i cierpienia.Człowiek nawet bardzo bogaty owładnięty żšdzš posiadania potrafizatruć sobie życie także wówczas, kiedy opływa we wszystko.Ubogacenie przez ubóstwo polega więc najpierw na zdobyciuwewnętrznego pokoju, uwolnieniu się od zbytniej troski o siebie.W ten sposób człowiek dzięki ubóstwo tworzy w sobie otwartoć napotrzeby duchowe.Jeżeli cała energia życiowa c... [ Pobierz całość w formacie PDF ]
