esej filozoficzny k2, Ezoteryka, Wing Makers




	Start Eugeniusz Obarski-Kierkegaard , e-book, Filozofia, Obarski Eugeniusz Etyka w biznesie - podsumowanie, Filozofia i Etyka Etienne Balibar- Co zostało ze szkoły Althussera - wywiad z Balibarem, Filozofia Etienne Balibar- Co zostało ze „szkoły Althussera” - wywiad z Étienne Balibarem, filozofia Ewolucja epistemologii w XX wieku, Filozofia, Prof. dr hab. Stanisław Judycki Etienne Trocme - Pierwsze kroki chrześcijaństwa, Religia, filozofia i pokrewne Estetyka filozoficzna Żelazny Mirosław PEŁNA WERSJA, E-booki(1) Erich Fromm - O Sztuce Milosci, Polonistyka, Filozofia Erazm z Rotterdamu - Pochwała głupoty, Filozofia Estetyka, filozofia, PEF opracowania tematów zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl anusiekx91.opx.pl	esej filozoficzny k2, Ezoteryka, Wing Makers [ Pobierz całość w formacie PDF ] Zmieniające się Modele Egzystencji Świadomość SuwerenoIntegralności pełni rolę punktu skupiającego instrument ludzki na wnętrzu, które z kolei stanowi bramę ku Rzeczywistości Pierwszego Źródła. Wszelkie wędrówki ludzkiej świadomości poza Rzeczywistość Źródła, pozbawione są nieodzownych cech Rzeczywistości Źródła z powodu stosowania logicznego myślenia oraz uporczywej wiary w język ograniczeń napływający od hierarchicznych zewnętrznych ośrodków kontroli. Rzeczywistość Źródła stopniowo podlegała „oświetleniu” przez proroków waszego świata, tak iŜ w wyniku czego przybrała ona raczej postać opisów języcznych, aniŜeli ekspresji jej nieodzownych cech. Język powoduje ograniczenie. Stanowi on element tyranii i usidlenia. Praktycznie wszystkie byty we wszechświecie czasoprzestrzeni powierzają swą zaleŜność hierarchii, która rozciąga się pomiędzy jednostką a nieodzownymi cechami Pierwszego Źródła. To właśnie hierarchia jest tym, który uŜywa języka jako formy strukturalnego ograniczenia, mimo Ŝe z innej strony język wydawać się moŜe wyzwalającym i poszerzającym moŜliwości. Rzeczywistość Źródła jest miejscem przebywania Pierwszego Źródła, i funkcjonuje ona poza konstruktami jakiegokolwiek języka. Jest ona kompletna sama w sobie, a jej jedynym celem jest ukazywanie kolektywnego potencjału wszystkich gatunków Ŝyjących we Wszechświecie Całości. Stanowi ona archetyp perfekcji. Jest ona wszechobecnym opiekunem wrodzonego zamysłu i ostatecznego celu kaŜdej istoty. JEJ esencja dalece wykracza poza zdolność pojęcia, jako Ŝe instrument ludzki przejawia tendencje uciekania się do formy języka zewnętrznego czyli ostatecznie ku hierarchii w definiowaniu Rzeczywistości Źródła. Poprzez wsączanie ewolucyjnozbawicielskiego modelu egzystencji, hierarchia usiłuje kierować rozwojem wszystkich istot we Wszechświecie Całości. Połączenie pomiędzy jednostką a Źródłem jest w subtelny sposób podkopywane poprzez warstwy językowe, manipulację systemem wierzeń, oraz rytuały kontrolne zaprojektowane przez hierarchię celem wniknięcia pomiędzy duchową esencję istot, a ich źródło, Pierwsze Źródło. KaŜda jednostka musi wiedzieć, iŜ jest wolna od wszelkich form zewnętrznego polegania. Nie oznacza to, Ŝe nie powinna ufać pozostałym, czy teŜ tworzyć wspólnych grup i związków przyjaźni. Jest to po prostu ostrzeŜenie, Ŝe względna prawda nieustannie zmienia się w rękach tych, którzy pragną kontrolować, i chociaŜ ich motywy mogą wypływać z dobrej woli, to nadal jest to forma kontroli. Kiedy hierarchia wstrzymuje informacje, centra interpretacyjne względnej prawdy pozycjonowane są w konfiguracji pozyskiwania i utrzymywania władzy, aniŜeli uprzystępniania upowaŜnienia równości Źródłu. Istnieje tak wiele warstw względnej prawdy, Ŝe jeśli wsłuchujesz się w język z zewnątrz, najprawdopodobniej porzucisz swoją własną moc na rzecz proklamacji przekazywanych poprzez język. Język wystawia na pokuszenie popęd ego ku władzy i kontroli, jak równieŜ tendencję umysłu do poddawania się, i wierzenia w język z zewnątrz. MoŜe on wabić nic nie podejrzewających do wiary w konkretne obrazy i idee prawdziwe lub wyimaginowane w celu utrzymywania jednostek w niewoli pomniejszonej prawdy, lub podporządkowywania jednostek do wspierania hierarchii, kiedy ta nie słuŜy juŜ dłuŜej ich celowi. Szybko zbliŜa się czas kiedy to zasłony kontroli na wszystkich poziomach hierarchii z racji swej dezaktualizacji zostaną zniesione przez istoty, których zadaniem jest ich usunięcie, i pozwolenie władzy suwerennej wziąć górę nad władzą hierarchiczną. Istnieją istoty, które splotły swą przyszłą egzystencję z TerrąZiemią, a ich przeznaczeniem jest ukazywanie prawdy o równości Źródłu wśród wszystkich istot na wszystkich poziomach ekspresji. Hierarchia obierze sobie to jako swój fundamentalny cel, po czym zacznie powoli usuwać owe bariery do równości, w taki sposób, aby hierarchia postrzegana była raczej jako zbawiciel świadomości, aniŜeli opiekun świadomości. Obecni Strona 1 © WingMakers LLC, All Rights Reserved są juŜ tacy, którzy zadbają o to, iŜ zasłona ta opadnie szybko przed tymi, którzy są gotowi być równymi swemu Źródłu; otwierają się na wzniesienie się ponad pogmatwane ścieŜki hierarchii; oraz przyjmują swą boskość jako suwerenną ekspresję Rzeczywistości Źródła. Hierarchia reprezentuje przeróŜne interesy, sposoby postrzegania rzeczywistości, oraz motywy działania. RóŜnorodność ta powoduje, iŜ hierarchia nie jest skuteczna w doprowadzaniu jednostek do ich statusu równości Pierwszemu Źródłu. Tym niemniej, róŜnorodność ta jest jednocześnie tym, co pozwala hierarchii przyciągać i wstępnie przebudzać energię duchową i centra intuicyjne u jednostek. Niemniej jednak, hierarchia sama schwytała siebie w pułapkę róŜnorodności i nabytych specjalizacji, co tym samym przeszkadza jej w ewoluowaniu z mozolnej drabiny ewolucji do radosnej rzeki Światła zestrojonej z celem upowaŜniania istot do równości Źródłu. Koncepcja zbawicielstwa wynika z odczuwania samonieudolności, które nieustannie przemierza zbiorową świadomość ludzkości poprzez genetyczny umysł. Odczuwanie to powiązane jest z fragmentyzacją instrumentu ludzkiego i jego niezdolnością wtedy gdy jest pofragmentyzowany do pełnego ogarnięcia jego perspektywy całości, oraz sięgnięcia do swoich boskich korzeni i zaakceptowania siebie jako równego Pierwszemu Źródłu. Stąd teŜ powstaje pozornie niekończące się poszukiwanie ocalenia od samo nieudolności i niepewności, jako rezultat fragmentacji instrumentu ludzkiego. Motywacja do rozwijania świadomości wywodzi się z poczucia bycia mniejszym od całości, a w szczególności, z odczuwania bycia odłączonym od Pierwszego Źródła, które to uczucie spowodowane jest wadliwym postrzeganiem wynikającym z fragmentacji instrumentu ludzkiego. I to właśnie przez to odczuwanie fragmentacja utrwala się dla całego gatunku i jest wnoszona do genetycznego umysłu, który stanowi wspólny fundament instrumentu ludzkiego. Genetyczny umysł gatunku ludzkiego stanowi najsilniejszy pojedynczy komponent hierarchii; kształtowany jest on przez warunki funkcjonowania instrumentu ludzkiego w trójwymiarowym, pięciozmysłowym kontekście postrzegania. Kiedy istota wnika przy narodzinach w instrument ludzki, jest ona natychmiastowo fragmentyzowana w fizyczne, emocjonalne, oraz mentalne spektrum postrzegania i ekspresji. Od tego momentu istota jest ostroŜnie klimatyzowana pod kątem adaptacji jak i nawigacji w obrębie trójwymiarowego, pięciozmysłowego kontekstu TerryZiemi. W rezultacie czego, istota celowo fragmentyzuje własną świadomość, aby móc doświadczać oddzielenie od całości. W stanie oddzielenia, istota upośledza samą siebie, w celu zaistnienia nowego doświadczenia oraz głębszego zrozumienia Pierwotnego Planu, czy teŜ wielkiej wizji Pierwszego Źródła. Poprzez owe głębsze zrozumienie, istota moŜe za pośrednictwem instrumentu ludzkiego przetransformować trójwymiarowy kontekst w samoświadomy, zintegrowany składnik Wszechświata Całości. To wspaniałe i celowe dąŜenie, wytwarza w ludzkim instrumencie chęć odszukania jego całości oraz ponownego doświadczenia jego boskiego podłączenia do Pierwszego Źródła. Poszukiwanie to, w duŜym stopniu, stanowi napęd kierujący jednostkę ku odszukaniu i eksploracji ewolucyjnozbawicielskiego modelu egzystencji. Dostarcza ono jednostce motywację do szukania pomocy i przewodnictwa pośród danej podgrupy hierarchii, a czyniąc tak, rozwija poczucie przynaleŜności i jedności. Jest to, to samo poczucie przynaleŜności i jedności, które pomaga katalizować wzrastanie świadomości fundamentalnego połączenia pomiędzy instrumentem ludzkim, Świadomością Istoty, Wszechświatem Całości, Inteligencją Źródła, i Pierwszym Źródłem. Dlatego teŜ ewolucyjnozbawicielski model stanowi tak przełomowy element Wielkiego Eksperymentu. Jest to etap, w czasie którego instrument ludzki rozwija poczucie jedności i przynaleŜności. Poczucie związku z jakąś wielką i wszechogarniającą wizją. Z tego właśnie powodu hierarchia wspiera zbawicieli. Z tego teŜ powodu hierarchia rozwija i wspiera odczuwanie samonieudolności i niepewności. W rzeczywistości proces ten Strona 2 © WingMakers LLC, All Rights Reserved przyśpiesza zjednoczenie ludzkości, które z kolei przyśpiesza i prowadzi do zjednoczenia ludzkości z Wszechświatem Całości. Nauczyciele duchowi są w stanie wejrzeć głębiej pod powierzchnię rzeczywistości Ŝycia i doświadczać tego jak skomplikowanie połączone są ze sobą wszystkie formy Ŝycia, i tego jak owa mozaika Ŝycia jest inteligentna, dalece poza percepcyjne i ekspresyjne moŜliwości instrumentu ludzkiego. Z powodu takiego stanu rzeczy, nauczyciele duchowi mogą jedynie interpretować rzeczywistość, dzięki swoim osobistym zdolnościom postrzegania i ekspresji głębi wymiarowej Ŝycia oraz bezgranicznej inteligencji. Nikt nie jest w stanie ukazać rozległości i głębi wymiarowej Ŝycia za pomocą narzędzi języka. W najlepszym wypadku, mogą oni jedynie opisać swoją interpretację lub odbierane wraŜenia. KaŜdy człowiek jest wstanie, w róŜnym stopniu, wejrzeć pod powierzchnię rzeczywistości Ŝycia i postrzegać oraz wyraŜać swoje osobiste interpretacje Wszechświata Całości. Potrzebny jest jedynie czas i chęć do rozwijania owych osobistych interpretacji. I to jest dokładnie to, czego nauczają wszyscy wielcy nauczyciele duchowi. Głębsze znaczenie Ŝycia nie jest absolutem, który moŜe być doświadczony przez garstkę wybranych, ale rozwijającą się, dynamiczną inteligencją noszącą tak wiele twarzy, jak wiele jest form Ŝycia. śadna forma Ŝycia ani gatunek nie posiada na wyłączność portalu do Wszechświata Całości, w którym Pierwsze Źródło wyraŜa SIEBIE w cały SWYM majestacie. Portal ten naleŜy do wszystkich, jako Ŝe Pierwsze Źródło zawiera się we wszelkim istnieniu. Wszyscy wielcy nauczyciele duchowi Ŝyjący na TerzeZiemi, na swój własny sposób interpretowali Wszechświat Całości i rolę ludzkości wewnątrz niego. W ten sposób, interpretacje ich, ukazane z punktu widzenia autorytetu i głębokiego wglądu, stały się obiektem sporu pomiędzy róŜnymi podgrupami hierarchii. Spór ten oraz proces dociekania, wytworzyły polarność wierzeń. Dani zwolennicy będę skłaniać się do obrony i upiększania interpretacji swojego konkretnego nauczyciela, podczas gdy wszyscy pozostali będą ją mieli w pogardzie wobec dotychczas utrzymywanych wierzeń. Ta szczególna metoda tworzenia religii, oparta na interpretacji Wszechświata Całości ukazanej przez zbawiciela lub proroka, charakterystyczna jest dla gatunku eksplorującego ewolucyjnozbawicielski model egzystencji. Nauczyciele duchowi uznawani za wielkich proroków lub zbawicieli ukazywali wizję Wszechświata Całości wykraczającą poza to, co w danym czasie zdefiniowane było przez hierarchię. Tworzyli oni nowy portal do Wszechświata Całości, i wyraŜali chęć podzielenia się swoją wizją kosztem pojawienia się sporów bądź prawdopodobnego ośmieszenia. MęŜczyźni ci i kobiety byli bramami dla ludzkości, prowadzącymi ją do eksploracji nowych aspektów samej siebie, a to z kolei prowadziło do sprzęgnięcia części jej nadduszy lub uniwersalnej świadomości, co stanowiło zasadniczy element w tym konkretnym czasie owego cyklu ewolucyjnego. JednakŜe interpretacje nauczycieli zbyt często interpretowane są przez uczni pragnących stworzyć religię lub sektę, co powoduje, iŜ pierwotna wizja niezauwaŜalnie oddala się w ręce hierarchii, gdzie staje się pozbawioną Ŝycia poprzez fakt podłączenia do masywnej struktury, która zarówno ją chroni jak i promuje. Pierwsze Źródło połączone jest z jednostkami, a nie z organizacjami. A zatem hierarchia nie jest połączona ze Źródłem w wyraźny i dynamiczny sposób. Jest ona bardziej połączona ze swym własnym kolektywnym pragnieniem pomagania, słuŜenia, pełnienia funkcji, która pozwala uŜywać władzy do wspierania wizji jej liderów. Samo w sobie nie jest to błędne czy niewłaściwe. Wszystko to jest częścią Pierwotnego Planu, który orkiestruje rozwijanie świadomości od Pierwotnego Źródła do istoty, i od istoty do Kolektywnego Źródła. Stanowi to spiralę integracji, która rodzi całość i napełnianie pięknem wewnątrz Inteligencji Źródła. To, co hierarchia luźno nazywa Duchem, symbolizuje bliŜej jak Ŝadne inne słowo Inteligencję Źródła. Inteligencja Źródła zamieszkuje wszystkie pola wibracji jako przedłuŜenie Źródła. Jest ona emisariuszem Pierwszego Źródła, który przeplata się z hierarchią jako jej przeciwwaga. Inteligencja Źródła stanowi czynnik integrujący i zestrajający, który zapewnia, iŜ hierarchia wykonuje swoje cele w obrębie Pierwotnego Strona 3 © WingMakers LLC, All Rights Reserved Planu. W efekcie czego, Inteligencja Źródła pełni rolę „naukowca”, który dogląda Wielki Eksperyment, ustanawiając jego kryteria, wybierając zmienne, monitorując rezultaty, oraz analizując alternatywne wyniki w laboratorium czasu i przestrzeni. Wielki Eksperyment jest ciągle trwającą transformacją i ekspansją Inteligencji Źródła poprzez wszystkie istoty we wszystkich wymiarach egzystencji. Celem Wielkiego Eksperymentu jest badanie alternatywnych modeli egzystencji pod kątem ustalenia, z przybliŜoną pewnością, modelu który najlepiej jest w stanie zjednoczyć świadomość bez godzenia w suwerenność istoty i Pierwszego Źródła. Wielki Eksperyment składa się z wielu odrębnych etapów, które są wzajemnie połączone, prowadząc do Wielkiej Tajemnicy. Większość z owych odrębnych etapów rozgrywa się w sposób symultaniczny w obrębie wszechświata czasoprzestrzeni, aŜeby przygotować wszechświat na zbliŜającą się ekspansję Rzeczywistości Źródła we wszystkie wymiary egzystencji. W przypadku TerryZiemi, ma miejsce etap egzystencji zachęcający świadomość jednostki do nawiązania klarownego połączenia z nieodzownymi cechami Rzeczywistości Źródła, bez jakiegokolwiek rodzaju ingerencji hierarchii. Jest to etap, w którym opowieści i mity historii zostają dogłębnie zbadane i stają się znane takimi, jakimi naprawdę są i zawsze były. Jest to czas, w którym język zostanie przekształcony w nową formę komunikacji, noszącą nieodzowne cechy Rzeczywistości Źródła w postaci artyzmu energii i wibracji przełamujących wszelkie bariery kontroli. Jest to czas rozpoznania, iŜ hierarchia rozciąga się poprzez cały kosmos aŜ po najdalsze odkryte granice. Ma ona swoje gałęzie obecne w kaŜdym systemie gwiezdnym i kaŜdym znanym wymiarze; w ujęciu takim praktycznie wszystkie formy Ŝycia są „liśćmi” owego ogromnego kosmologicznego drzewa. Hierarchia ustanawia główną indoktrynację gatunków, duchów, planet, i gwiazd, jako Ŝe wszystkie one rozwijają się dzięki gałęziom tego drzewa. Jest ona zgromadzeniem tych, którzy są na zewnątrz i pragną wnieść wsparcie ze swej strony dla podgrupy, która osiedliła się gdzieś w granicach największej ze wszystkich struktur: hierarchii. Wspomaganie stanowi motyw funkcjonowania hierarchii, i w większości przypadków objawia się ono w formie zbawicielstwa i nauczycielskouczniowskiego sposobu uporządkowania wszechświata. Hierarchia złoŜona jest z istot wszelkiego rodzaju motywacji, które związały swe energie z podgrupami. Podgrupy te są oddzielnymi gałęziami ogromnego kosmologicznego drzewa obejmującego wszystko co znajduje się na zewnątrz Rzeczywistości Źródła. Korzenie tego drzewa tkwią w ziemi genetycznej pamięci i podświadomych instynktów. U podstawy drzewa wyrastają pierwsze gałęzie, które są najstarsze i reprezentują rodzime religie gatunków. Środkowe gałęzie są ortodoksyjnymi religiami i instytucjami, natomiast górne gałęzie reprezentują współczesne systemy wierzeń, które dopiero wyłaniają się poprzez wszechświat. Całe drzewo, w tej definicji, reprezentuje hierarchię, a jego nasiono zostało pierwotnie spłodzone, zasiane, i wypielęgnowane przez Inteligencję Źródła, w celu stymulacji Wielkiego Eksperymentu. Jest to eksperyment typu: transformacja kontra ewolucja. Ewolucja to Ŝmudny, trwający proces przemieszczania własnej pozycji wewnątrz hierarchii ciągłe oszacowywanie swej obecnej pozycji względem nowej, która nęci. Transformacja jest po prostu rozpoznaniem, iŜ istnieją szybsze ścieŜki, które omijają hierarchię prowadząc do suwerennego samostanowienia, aniŜeli do współzaleŜnego zbawicielstwa. Owe nowe ścieŜki stają się dostępne poprzez bezpośrednie doświadczanie tonuwibracji równości obecnego we wszystkich bytach. Tonwibracja równości nie jest tym, co najczęściej określane jest mianem muzyki sfer bądź wibracją ducha poruszającego się poprzez wszechświat w rezonacji z celem Źródła. Jest to wibracja skupiająca razem trzy zasady doświadczenia transformacyjnego: Związek ze wszechświatem poprzez wdzięczność, Głęboki szacunek do Źródła obecnego we wszelkim istnieniu, oraz Wspieranie śycia. Zastosowanie owych zasad Ŝyciowych w specyficznym równaniu zachowań, oddziela istotę od kontrolujących elementów hierarchii. Strona 4 © WingMakers LLC, All Rights Reserved Jak hierarchia moŜe pełnić rolę centrum interpretacyjnego prawdy bez manipulowania istotami, a więc bez ograniczania ich wolnej woli? Wielki Eksperyment zaprojektowano w taki sposób, iŜ wolna wola stanowi jego najwaŜniejszą metodę pozyskiwania autentycznej informacji, która moŜe być uŜyta w celu ekspansji Rzeczywistości Źródła we wszystkie wymiary egzystencji. Wolna wola jest nicią autentyczności, nadającą wartość wszelkiego rodzaju testom w obrębie Wielkiego Eksperymentu. Hierarchia czy jakakolwiek inna zewnętrzna struktura nigdy nie zagraŜa wolnej woli. Jedynie istota moŜe wybierać swoją własną rzeczywistość; jest to fundamentalna zasada wolnej woli. Wolna wola nie zostaje ograniczona poprzez zaprezentowanie istocie alternatywnych rzeczywistości czy teŜ względnych prawd, które opóźniają uświadomienie sobie przez nią równości Źródłu. Istota sama dokonuje wyboru, czy zaangaŜować się w wewnętrzne przejawy rzeczywistości, czy teŜ zagłębić się w swoje własne bogactwo moŜliwości i tworzyć suwerenną rzeczywistość. Wartość wolnej woli jest zawsze poszerzająca jeśli kierujesz się ku suwerenności, i analogicznie, jest ona zawsze pomniejszająca jeśli kierujesz się ku zewnętrznemu poleganiu. Wybór pomiędzy suwerennością a zewnętrznym poleganiem stanowi podstawę wolnej woli, i nie istnieje taka struktura czy zewnętrzne źródło, które moŜe wyeliminować ów podstawowy wybór. Jest to wybór wewnętrzny, którego dokonanie bez względu na okoliczności zewnętrzne, jest niemoŜliwym do zatrzymania przez cokolwiek z zewnątrz. Wszechświat Całości obejmuje wszystkie wymiary (włączając w to Rzeczywistość Źródła), dlatego teŜ, zawierają się w nim wszystkie rzeczywistości. W tej nie dającej się ogarnąć róŜnorodności, kaŜda z istot posiada strukturę, która ukazując jej relacje z Rzeczywistością Źródła, definiuje wolną wolę istoty. KaŜda z tych struktur róŜni się zakresem wyboru, ale kaŜda z nich podłączona jest do hierarchicznej nakładki strukturalnej. Rzeczywistość Źródła jest wolna od wszelkich struktur, w niej to poczęta została wolna wola, a kiedy ta została rozszerzona na wszechświat czasoprzestrzeni w postaci nici autentyczności, stała się coraz bardziej zaleŜna od rozpoznania przez istotę swej całości w relacji do Inteligencji Źródła. Jeśli rozłoŜyć istotę na jej części składowe, to sposób pojmowania przez nią wolnej woli zredukowany jest do tego, co zdefiniowała w tym względzie Hierarchia. Jeśli istota funkcjonuje jako świadomy kolektyw, rozumiejąc swoją suwerenointegralność, wtedy zasada wolnej woli staje się strukturą całkowicie zbędną, tak jak potrzeba rusztowania na skończonej budowie. Kiedy istoty pozostają nieświadome własnej całości, struktura woli przybiera formę samonarzuconego środka bezpieczeństwa. W ramach trwające procesu rozwojowego ukształtowanego i zorganizowanego wszechświata istoty zdefiniowały swoje granice – limity – poprzez nakreślenie zakresów odczuwania braku własnego bezpieczeństwa. Istoty stopniowo stały się kawałkami własnej całości i tak jak szklane odłamki pięknej wazy, niewiele przypominają swoje piękno sumaryczne. Gdybyście byli w stanie postrzegać pochodzenie waszej egzystencji, ujrzelibyście poza wszelką wątpliwość jak przeogromną jest istota. Jeśli potrafilibyście przeniknąć przez zasłony skrywające wasze przeznaczenie, zrozumielibyście jak bardzo ogromnymi się staniecie. Pomiędzy tymi dwoma punktami pochodzenie i przeznaczenie istota zawsze pełni rolę naczynia wibracyjnego Inteligencji Źródła. Istota z chęcią przystępuje do eksploracji wszechświatów czasoprzestrzeni jako reprezentacja Pierwszego Źródła. Dlatego teŜ, kiedy to hierarchia moŜe jedynie zakłócać istotowe zrozumienie własnej całości, to jednak istota jest tym który dokonuje wyboru poddania się, poprzez wsłuchiwanie się w język ograniczeń, w zewnętrzne proklamacje, oraz uleganie ewolucyjnozbawicielskiemu modelowi. Dlaczego hierarchia nie dostarcza alternatywnego modelu transformacyjno samostanowiącego i nie umoŜliwia istocie dokonanie wyboru, i w ten sposób, prawdziwego korzystania z wolnej woli? Dzieje się tak, poniewaŜ hierarchia, podobnie jak większość istot, jest nieświadoma swojej całości. Jej fragmenty, lub podgrupy, są całkowicie skupione na ograniczeniach. Tam gdzie istnieją definiujące i limitujące ograniczenia, istnieje takŜe struktura. Tam gdzie istnieje głęboko zakorzeniona struktura, ma miejsce wszechobecne przekonanie, iŜ transformacja jest niemoŜliwa. Naturalnym Strona 5 © WingMakers LLC, All Rights Reserved [ Pobierz całość w formacie PDF ] zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl jaczytam.opx.pl

Wszelkie Prawa Zastrzeżone! Oto smutna prawda: cierpienie uszlachetnia. Design by SZABLONY.maniak.pl.

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL